กูไม่นอนแม่งละไอ้สัส

ย้อนกลับไปเมื่อซักหกเจ็ดปีก่อนตอนที่ ยูทูปยังไม่แพร่หลายขนาดในปัจจุบัน ตอนที่ ไทยยังมี youtuber เพียงน้อยนิด ผมซึ่งชอบทำคลิปตลกเล่นในหมู่เพื่อนๆ
จึงมีเป้าหมายในใจว่า มันคงจะดี ถ้าเราสามารถทำในสิ่งที่เราชอบไปด้วย และสร้างรายได้ไปด้วย จึงเกิด Channel ที่ชื่อว่า 'โคจอน' ออกมา ( คนชอบถามว่ามันคืออะไร เอาจริงๆ ผมก็จำเหตุผลไม่ค่อยได้แล้ว55 ตั้งแต่นั้นจึงใช้ชื่อนั้นมาตลอด )

ผมมอง Prank ของตัวเองว่า มันคือผลงานศิลปะ มันคือศิลปะแขนงนึง ที่มันต้องใช้ความเพ้อเจ้อ นอกกรอบมาก มันไม่ตายตัว ที่เห็นมุกส่วนใหญ่น่ะ จริงๆ 80% ไม่ได้เตรียมมากก่อน แต่มันคิดออกหน้างานตลอด มัยขึ้นอยู่กับอารมณ์ บางวันก็ดีบางวันก็เฟล หลังๆมานี่แกล้งคนยากขึ้นเลย หันไปเล็งเด็กๆ แทน เพราะเด็กไม่ค่อยรู้จัก
คนอื่นเค้ายากให้ตัวเองดัง แต่ผมเนี่ย อยากให้คลิปดัง ไม่อยากให้ตัวเองดัง เพราะถ้าดังจำหน้าได้ ก็แกล้งใครไม่ได้ ทำมาหากินไม่ได้แล้ว555

จุดยืนในการทำคลิป prank ของผมนั้นง่ายมาก แต่ทำยาก คือ
มุกต้องแปลก ต้องสุด และที่สำคัญ การแกล้งนั้นจะต้องอยู่ในกรอบ ไม่รุกล้ำเค้าจนเกินไป(ถ้าไม่รู้จักกัน) ส่วนคลิปนี้เพื่อนกันเองเลยจัดเต็ม555 คนชอบถามว่ายังเป็นเพื่อนกันอยู่ไหม เอาจริงๆ น่าจะเจอบ่อยกว่าแฟนอีก 55

ผมเหนื่อยมากกว่าจะได้แต่ละคลิปออกมา กว่าจะกรั่นกรองไอเดีย คิดมุกในแต่ละมิชชั่น และต้องไม่ซ้ำคนอื่น บางครั้งก็เหนื่อย และ เครียด แต่ผมไม่เคยรู้สึกว่ามันคืองานที่ฝืนทนต้องทำเลย
ผมมีความสุขกับมันมาก แม้เพื่อนๆที่รู้จักจะชอบบอกว่าผมแม่งบ้าบอ ปยอ เพ้อเจ้อ ไร้สาระ สาวๆ เบือนหน้าหนี ไม่ได้ทำตัวเองให้เป็นชายในฝันของสาวๆเท่าไหร่

แต่..พอมาคิดดูแล้ว ก็ได้เจออีกมุมหนึ่งว่า ชีวิตของผมคงไม่ได้เกิดมาเพื่อสร้างความสุขให้กับคนรักเพียงคนเดียว แต่มาเพื่อให้มอบความสุขกับคนหลายๆคน
พอคิดได้ ก็สบายใจขึ้นมาทันที (จริงๆปลอบใจตัวเอง 555)

สุดท้ายนี้ อยากจะบอกว่า บางครั้งอาจไม่ได้ตอบใคร ไม่ได้หยิ่งนะ แต่ไม่ค่อยได้เล่นเอง ถ้าเคยทักละจำไม่ได้น่ะ ปกติ พิธีกรที่เคยทำงานด้วยกัน 10คน จำได้ 2-3คน

ขอบคุณทุกคนมากๆ ที่ชอบ ที่ไลค์ ที่แชร์ ที่คอยติดตาม
รักนะ : )

---